Geen inhoudelijk ongelijk bekennen, maar veel verder gaande bekentenis: wie ben ik eigenlijk geworden in dit tijdsgewricht? Weg van de angst en haat als verdienmodellen.
Gelezen: Telegraaf-column Marianne Zwagerman 15 augustus 2025
Zwagerman citeert de motivatie van Ouafa Oualhadj om de Tweede Kamer in te willen gaan voor D66: “Een gevoel van onmacht heeft de wereld in zijn greep. Een sfeer van angst en geslotenheid zet onze open samenleving onder druk. Het alternatief begint bij de moed om te kiezen voor een andere houding, open staan voor het onbekende en positief durven kijken naar de toekomst. Dat is ook de kracht van onze samenleving.”
Op de eigen site van Ouafa staat het nog iets anders, met Gaza als voorbeeld, maar het gaat Zwagerman om de houding die Ouafa etaleert, en noteert dan over zichzelf:
“Potver, zelfs nu ik het overschrijf, heb ik tranen in mijn ogen. Ik was ooit ook zo. Nog niet zo heel lang geleden was ik zo. Positief, nieuwsgierig, vol vertrouwen, altijd voor alles een oplossing in zicht…
Maar ik wil zo graag weer zijn zoals Ouafa. Ik weet: met elke jaarring komt een beetje zuur in je bloedbaan. Hoe strammer de beentjes, hoe korter de lontjes. Toch is er meer aan de hand dan mijn naderende ouderdom. Ik ben niet alleen, we leven in een azijnpissersmaatschappij.
Ook ik zwom de fuik van angst en woede in…Want net als geluk is moed misschien geen keuze, maar wel een besluit. Moed is een spier die je kunt trainen. De moed, zoals Ouafa zegt, om voor een andere levenshouding te kiezen. Geen angst, maar vertrouwen. Geen haat, maar liefde. Geen oordeel, maar nieuwsgierigheid…
Ontsnappen uit wat psycholoog Rijn Vogelaar de negativiteitswaan noemt.”
Zie ook: Rijn Vogelaar en de teneur van Dwarsnieuws van Marianne Zwagerman