Columniste Volkskrant doet een grootse ontdekking: ongelijk bekennen! Scepsis ten aanzien van de eigen standpunten vormt de kern van goed denkwerk, stelt ze.
Gelezen: column Marcia Luyten, Volkskrant 5 augustus 2025
Het overgrote deel van de columnisten gaat minder onderzoeken en meer voetstoots uit van de juistheid van de eigen argumentatie naarmate ze hun hoekje langer mogen vullen. Corrumperende macht geldt evenzeer voor journalisten als voor politici, zeker bij de grote titels en al helemaal bij wat ‘kwaliteitsmedia’ worden genoemd.
Maar er is hoop. Neem Marcia Luyten, veelal zich uitend met een grote stelligheid van het onwrikbare eigen gelijk, bekent ze. Ze onderbouwt haar ongelijk bekennen in fraaie bewoordingen:
“Nu zijn stondpunten fijn voer voor debat – het is prima argumenteren over nieuw inzicht dat het oude verdreef, maar over domme fouten wil je het liever niet hebben. Ook daar geldt: toch doen. Helemaal als iemand is benadeeld, en anders omdat vergissen onze soort eigen is. Wie altijd fouten uitsluit, zal nooit iets groots (mee)maken…
Scepsis, het telkens weer bevragen van alles, van God, de koning en ook de eigen standpunten, vormt de kern van het westerse denken. Idealen staan voor langere tijd gebeiteld, ze realiseren gaat vaak zoekend. Lof voor de politicus die voor zijn stondpunt durft te staan.”
Covid-maatregelen
En gaat over tot het bekennen van twee onjuiste inzichten.
“Zo struikel ik over mijn stelligheid ten tijde van covid. Gesloten scholen, anderhalve meters en avondklokken, ik was voor. Het enige dat ik niet verdroeg, was het hardvochtig eenzaam sterven in verpleeg- en ziekenhuizen, maar in vereende strijd tegen onbekend gevaar liet ook ik weinig ruimte voor kritiek.”
De Scandinavische landen blijken met lichtere regimes ten tijde van de pandemie toch relatief lage sterftecijfers te hebben gehaald. Weliswaar zijn de landen een stuk minder dicht bevolkt dan de natie Nederland, maar toch was het evenwicht tussen de strengheid van maatregelen en de resultaten daarvan een stuk beter dan ‘bij ons’.
Rutte-II en PvdA
“In een column over de afkeer van regulering en verdere vrijmaking van de markt (zoals voor de ‘radicale groei!’ van Yesilgöz) schreef ik dat sociaaldemocraten waren meegegaan in rechtse dereguleringsmythes, tot aan het kabinet-Rutte/Samsom aan toe. En dat laatste klopt niet. Ik trok de tijdlijn van de Derde Weg te ver door.
Rutte II tastte weliswaar de publieke sector aan (door bezuinigingen op sociale werkplaatsen, bibliotheken buurthuizen, gymzalen, muziekscholen en theatergezelschappen), de financiële wereld werd juist door een PvdA-minister aan strengere regels en toezicht onderworpen. Precies die regulering staat in Trumps VS, maar ook in de EU onder druk.”
