‘Stondpunt’ Marike Stellinga: ‘ik had oogkleppen op’

‘Stondpunt’ Marike Stellinga: ‘ik had oogkleppen op’

NRC-redacteur Marike Stellinga maakte er een gewoonte van om af en toe ongelijk te bekennen met een “Stondpunt”.

Gelezen: column Marike Stellinga van 27 juni 2025

Ze schrijft: “We bevestigen graag ons eigen gelijk. Psychologen noemen dat een ‘confirmation bias’. We filteren informatie zodat die past in de overtuigingen die we al hebben. Wat ermee in tegenspraak is, dringt vaak niet echt tot ons brein door.

Ik ben daar bang voor. En probeer er op te letten. Want oogkleppen passen niet bij goede journalistiek. Die vereist een open geest. Dus heb ik me voorgenomen tegen de confirmation bias in mijn brein te strijden. Onder andere door me elk jaar voor de zomer af te vragen: waar zat ik fout? Wat zijn mijn stondpunten?”

De term ‘stondpunt’ is een en prachtig woord bedacht door taalkundige Wim Daniëls:

Standpunten vind ik niet zo heel erg interessant, ik ben meer geïnteresseerd in stondpunten. Stondpunten zijn standpunten die mensen ooit hadden en waarin ze veranderd zijn. Al die standpunten in al die programma’s, dat weten we nu wel, wat was je stondpunt.”

Stellinga zegt nu geen echt ‘stondpunt’ te kunnen ontdekken in haar eigen opinies, “maar een hard binnengekomen besef. Namelijk: de handelsoorlog van Trump ondermijnt de Amerikaanse democratie. We besteden veel aandacht aan de economische gevolgen van Trumps handelstarieven, maar wie louter economisch kijkt, heeft oogkleppen op…

Een senator van de Democraten, Chris Murphy, en Volkskrant-columnist Kustaw Bessems haalden mijn oogkleppen weg. Je moet niet aan economen vragen om een aanval op de democratie te analyseren, schreef Bessems…

Met de hoge heffingen kan Trump macht uitoefenen over Amerikaanse bedrijven, ze tot loyaliteit dwingen. Bedrijven moeten op de knieën bij Trump om te vragen of hij de hoge heffingen voor hen wil verlagen. Landen idem dito. Wie Trump gunstig stemt, de juiste offers brengt, krijgt verlichting. Voor hoe lang is onduidelijk.”

Excuses Dilan Yesilgöz aan Douwe Bob

Excuses Dilan Yesilgöz aan Douwe Bob

Eieren voor haar geld in het licht van kort geding en verkiezingscampagne.

Gelezen: verklaring op X

“Gezamenlijke verklaring Dilan Yesilgöz en Douwe Bob

Eind juni ontstond ophef naar aanleiding van het afgebroken optreden van Douwe Bob bij een Joods voetbaltoernooi, onder andere door de tweet die Dilan Yesilgöz in reactie hierop schreef op X.

Eerder had Dilan Yesilgöz problemen met het ontkennen van haar ongelijk. Met een dreigend kort geding erkent zij dat ze Douwe Bob in haar tweets van 29 juni 2025 niet te had moeten beschuldigen van Jodenhaat en evenmin van het weigeren van een optreden voor kinderen omdat zij Joods zijn. Dat was niet juist. Zij biedt Douwe Bob hiervoor haar excuses aan en heeft de bewuste tweet inmiddels verwijderd.

Zoals Douwe Bob eerder aangaf, betreurt hij het zeer als de aanwezigen bij het voetbaltoernooi het gevoel hebben gekregen dat zij vanwege hun identiteit werden afgewezen. Dat was beslist niet zijn bedoeling.

In een tijd van groeiende polarisatie kiezen wij bewust voor verbinding en verantwoordelijkheid. Hiermee willen wij gezamenlijk een streep zetten onder deze kwestie.

Dilan Yesilgöz en Douwe Bob”

Met de verklaring willen ze “gezamenlijk een streep zetten onder deze kwestie”. Yesilgöz maakt excuses en heeft de gewraakte tweets verwijderd. Die luidden:

“Tachtig jaar na ‘Dit nooit weer’ gebeurt het weer. Dagelijks. In Amsterdam. Kinderen wordt een optreden geweigerd om wie ze zijn: Joods. Het zal het nieuws niet eens halen. Zó gewoon is Jodenhaat geworden. Pure haat, in het volle zicht.” NOS

Kort daarna plaatst ze in reactie nog een uitspraak: “Zó gewoon is Jodenhaat geworden. Pure haat, in het volle zicht.”

De verklaring komt nadat Douwe Bob aankondigde om een kort geding te beginnen tegen Yesilgöz vanwege haar beschuldigingen, met de eis om rectificatie. De druk werkt, Yesilgöz kiest in verkiezingstijd voor het vermijden van de rechtszaak.

Voormalig VVD-fractieleider Klaas Dijkhoff bekritiseerde Yeşilgöz op 2 juli in Goedenavond Nederland wegens haar tweet over Douwe Bob: “De manier waarop je het probleem aankaart, bepaalt of het gesprek over het probleem gaat of dat de ophefmachine aangaat.”

In een vraaggesprek met het Nederlands Dagblad zei Yesilgöz: “Ik een Jodenvriend? Dat klopt. Ik ben er met een getrouwd.” Dat is René Zegerius, die in 2013 met haar trouwde.

Haro Kraak over Drenthe en de PVV

Haro Kraak over Drenthe en de PVV

Ruiterlijke bekentenis van goedkope bevestiging van een vooroordeel.

Gelezen: Volkskrant 19 juli 2025

“…ook ik blies lucht in dat verhaal. Had de lezer toch gelijk, godsamme.”

Het is aanlokkelijk om de hele column te publiceren, maar rechten en zo…

“Of, nou ja, in het kader van full disclosure, de coördinator spoorde me aan te experimenteren met zelfreflectie en transparantie in deze rubriek twee fenomenen waar journalisten niet per se om bekendstaan…

Na de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2021, waarop de woekerende corona-onvrede duidelijk haar sporen had achtergelaten, ging ik naar Drenthe, naar Klazienaveen, Erica en Emmen…”

Voor vox pops van PVV en FvD-stemmers:

“Op het plein waar Thierry Baudet twee weken eerder een menigte had toegesproken, stond ik te wachten op mensen om aan te klampen ze waren er nauwelijks. Ik citeerde een winkelier die zei: ‘Men is wars van politiek, omdat ze nooit wat aan Den Haag hebben gehad.’ En een vrouw: ‘Ik heb op Geert gestemd. Ik dacht: die kan de boel wel opstoken.’

Trots was ik niet op het stukje. Het klopte allemaal, alles was goed onderbouwd en maatschappelijk relevant gemaakt, maar: het was wel erg zoeken naar de bevestiging van wat je al weet, even wat lokaal ressentiment aangeboord.”

Een lezer schreef dat het vooroordelen bevestigde over het noordelijke en dat 75 procent van de kiezers niet op de radicaal-rechtse partijen stemde. En dan komt de ruiterlijke bekentenis:

“Ik schreef terug dat ik de frustratie begreep, maar verdedigde verder mijn keuzes: ik probeerde juist de oneerlijk verdeelde kansen in Nederland aan te kaarten, niet mensen in Drenthe weg te zetten als achterlijk.

De invloed van media op maatschappij is een glibberig, nauwelijks te meten fenomeen, het zit in zo veel kleine dingen, in de veelheid, de herhaling. Journalisten kunnen daardoor altijd hun macht relativeren het was maar één stukje, de kop was te scherp, kijk wat we nog meer maken.

Het lijkt me beter, of in elk geval eerlijker en sympathieker, om te zeggen: ja, ook de Volkskrant maakte de kloof soms groter dan nodig, ook ik blies lucht in dat verhaal. Had de lezer toch gelijk, godsamme.”