Haro Kraak over Drenthe en de PVV

Haro Kraak over Drenthe en de PVV

door | aug 4, 2025 | Media

Ruiterlijke bekentenis van goedkope bevestiging van een vooroordeel.

Gelezen: Volkskrant 19 juli 2025

“…ook ik blies lucht in dat verhaal. Had de lezer toch gelijk, godsamme.”

Het is aanlokkelijk om de hele column te publiceren, maar rechten en zo…

“Of, nou ja, in het kader van full disclosure, de coördinator spoorde me aan te experimenteren met zelfreflectie en transparantie in deze rubriek – twee fenomenen waar journalisten niet per se om bekendstaan…

Na de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2021, waarop de woekerende corona-onvrede duidelijk haar sporen had achtergelaten, ging ik naar Drenthe, naar Klazienaveen, Erica en Emmen…”

Voor vox pops van PVV en FvD-stemmers:

“Op het plein waar Thierry Baudet twee weken eerder een menigte had toegesproken, stond ik te wachten op mensen om aan te klampen – ze waren er nauwelijks. Ik citeerde een winkelier die zei: ‘Men is wars van politiek, omdat ze nooit wat aan Den Haag hebben gehad.’ En een vrouw: ‘Ik heb op Geert gestemd. Ik dacht: die kan de boel wel opstoken.’

Trots was ik niet op het stukje. Het klopte allemaal, alles was goed onderbouwd en maatschappelijk relevant gemaakt, maar: het was wel erg zoeken naar de bevestiging van wat je al weet, even wat lokaal ressentiment aangeboord.”

Een lezer schreef dat het vooroordelen bevestigde over het noordelijke en dat 75 procent van de kiezers niet op de radicaal-rechtse partijen stemde. En dan komt de ruiterlijke bekentenis:

“Ik schreef terug dat ik de frustratie begreep, maar verdedigde verder mijn keuzes: ik probeerde juist de oneerlijk verdeelde kansen in Nederland aan te kaarten, niet mensen in Drenthe weg te zetten als achterlijk.

De invloed van media op maatschappij is een glibberig, nauwelijks te meten fenomeen, het zit in zo veel kleine dingen, in de veelheid, de herhaling. Journalisten kunnen daardoor altijd hun macht relativeren – het was maar één stukje, de kop was te scherp, kijk wat we nog meer maken.

Het lijkt me beter, of in elk geval eerlijker en sympathieker, om te zeggen: ja, ook de Volkskrant maakte de kloof soms groter dan nodig, ook ik blies lucht in dat verhaal. Had de lezer toch gelijk, godsamme.”

Dilan heeft moeite met ongelijk

Dilan heeft moeite met ongelijk

door | jul 7, 2025 | Politiek

Het onvermogen van Dilan Yesilgöz om gewoon ongelijk te bekennen en excuses aan te bieden.

Gelezen: ingezonden brief NRC, 5 juli 2025

Er is genoeg gezegd over het onterecht wegzetten van zanger Douwe Bob als antisemiet door de VVD-partijleider met gebrek aan intellect, Dilan Yesilgöz. Te leren: biedt je excuses aan.

Douwe Bob had zijn optreden op een Joods voetbaltoernooi in Amsterdam op het laatste moment afgeblazen vanwege “een zionistische poster en pamfletten”. De VVD-leider beschuldigde hem en bleek niet in staat haar ongelijk volmondig toe te geven.

Lokien van Nunen uit Eindhoven, specialist in RadboudUMC,  stuurde naar NRC de volgende mening die precies past op Ongelijkbekennen.nl:

“Het is zeldzaam geworden dat een prominent politicus gewoon zegt: het spijt me. Niet met slagen om de arm of mitsen en maren, maar een oprechte erkenning van een inschattingsfout.

Het weigeren van Dilan Yesilgöz om echte excuses aan te bieden aan Douwe Bob voor haar tweet waarin ze hem associeerde met antisemitisme, is hiervan het zoveelste voorbeeld. Terwijl de samenleving behoefte heeft aan integer leiderschap, lijken politici vooral bang om gezichtsverlies te lijden met mogelijke bijbehorende consequenties.

Dat een prominent politicus geen verantwoordelijkheid wil nemen voor een overhaaste of onzorgvuldige uitspraak leidt tot verdere verharding van het publieke debat en daling van vertrouwen in leiderschap. Het alternatief, erkennen dat iemand onterecht beschadigd is, gebeurt zelden. In plaats daarvan wordt verwezen naar context en verkeerde interpretatie.

Opvallend is dat in de medische wereld in de afgelopen 20 jaar juist het tegenovergestelde gebeurt. Artsen worden opgeleid om fouten toe te geven, inclusief oprechte excuses. Niet omdat ze minder verantwoordelijkheid dragen, maar omdat transparantie het vertrouwen juist versterkt. Onderzoek laat zien dat openheid juist leidt tot herstel van vertrouwen. Het erkennen van een misstap blijkt krachtiger dan het blijven verdedigen ervan.

Politici zouden hier een voorbeeld aan kunnen nemen. Een welgemeende ‘sorry’ is geen nederlaag, maar juist een teken van bestuurlijke integriteit. In deze tijden van polarisatie zouden politici moeten opstaan die de reflex dat excuses zwakte impliceren vergeten. Want in veel gevallen is precies het tegenovergestelde waar.”

Max Verstappen bekent ongelijk tegenover technicus

Max Verstappen bekent ongelijk tegenover technicus

door | jul 4, 2025 | Sport

Race-ingenieur weet het beter dan de coureur.

Gelezen: F1 Journaal, 8 april 2024

Voorafgaand aan de eerste pitstop was er discussie tussen Verstappen en zijn technische baas Gianpiero Lambiase over het aanpassen van de voorvleugel van de Red Bull wagen:

“Ja, misschien één of twee kliks minder is oké,” zei Verstappen tegen Lambiase die op zijn beurt Verstappen even zijn ongelijk wou laten toegeven.

“Ik ga niet zeggen dat ik het jou gezegd heb, maar begrepen. Bedankt,” antwoordde Lambiase die daarmee leek te bevestigen dat er voorafgaand een discussie tussen hen beide was geweest.

“We hadden geen ruzie maar hij zei: ‘Ben je zeker dat je dat wil doen?’ Ik was redelijk zeker en het bleek fout te zijn!” antwoordde Verstappen. “Maar hij had gelijk.”

‘Ik zei dat het tijdperk van hongersnoden misschien afloopt. Ik had ongelijk’

‘Ik zei dat het tijdperk van hongersnoden misschien afloopt. Ik had ongelijk’

door | jul 4, 2025 | Politiek

Honger wordt als wreed wapen ingezet, bijvoorbeeld door de regering-Netanyahu in Gaza.

Gelezen: opinie Alex de Waal, New York Times, 9 maart 2024

Alex de Waal is executive director of the World Peace Foundation at Tufts University.

“Bijna acht jaar geleden schreef ik een essay voor New York Times met de vraag of de wereld eindelijk het gevaar van grootschalige hongersnoden voorbij was. Mijn antwoord was dat dat heel goed mogelijk was.

Ik had het mis. Hongersnoden zijn terug.

Ik onderschatte de wrede vastberadenheid van sommige oorlogsleiders om hongersnood als wapen te gebruiken. En ik overschatte hoeveel ’s werelds grootste humanitaire donoren gaven om het voeden van de hongerigen in conflictgebieden, en om hun de nodige hulp te geven om de verwoesting te boven te komen als de gevechten eindelijk voorbij waren.

Sinds 2016, het jaar waarin ik dat optimistische standpunt innam, is de decennialange verbetering van de wereldvoedselvoorziening tot stilstand gekomen. Dat jaar schatten de Verenigde Naties dat 130 miljoen mensen noodhulp nodig hadden. Eind 2023 was dat aantal gestegen tot 363 miljoen, een toename van 180 procent. En hongersnood – die wereldwijd zo goed als verdwenen was – bedreigt nu weer een dozijn landen en gebieden.

Op de lijst van landen die het risico lopen op hongersnood staan nu Afghanistan, Syrië en Mali. Humanitaire waarnemers maken zich ook zorgen dat in Noord-Korea een hongersnood dreigt. En Gaza is natuurlijk op schokkende wijze naar voren geschoven op de lijst van plaatsen waar de Famine Review Committee, de onafhankelijke groep deskundigen die door humanitaire organisaties is bijeengeroepen om de ernst van de ergste voedselcrises te beoordelen, heeft gewaarschuwd dat er een risico is.

Ondanks de kritieke situatie in Gaza ligt het huidige epicentrum van de wereldwijde voedselcrisis 1.000 mijl naar het zuiden, in een cluster van landen bij de Rode Zee. Ongeveer 90 miljoen mensen hebben te kampen met ernstige honger in Ethiopië, Somalië, Zuid-Sudan, Sudan en Jemen. Deze landen hebben helaas hun eigen geschiedenis van ernstige voedseltekorten, maar de wereld heeft nog nooit meegemaakt dat al deze landen tegelijkertijd afstevenden op massale hongersnood.

Er zijn veel factoren die een voedselcrisis veroorzaken: mislukte oogsten, hoge voedselprijzen, werkloosheid. Maar de hongersnoden die nu ontstaan, zijn veroorzaakt door oorlog. Wereldwijd leeft ongeveer twee derde van de mensen die hongerlijden in oorlogs- of geweldsgebieden, zoals Soedan en Gaza, of probeert deze te ontvluchten.”

 

Rosanne Hertzberger: ‘een stomme fout’

Rosanne Hertzberger: ‘een stomme fout’

door | jul 4, 2025 | Politiek

Als vrijwel alle columnisten was Hertzberger bij NRC nogal stellig met eigen gelijk. Als politicus van NSC bekent ze haar ongelijk direct.

Gelezen: Column Petra de Koning, NRC, 6 februari 2024

In een debat noemt Rosanne Hertzberger als nieuw Kamerlid voor NSC, een voorstel van D66 en de SP om studenten van de ‘pechgeneratie’ te helpen “gratis bier”. Maar dit is onjuist, want het voorstel is wél financieel onderbouwd.

Sandra Beckerman (SP): “Toch wel jammer…dat je in je eerste debat al zo’n sneu, politiek trucje uithaalt”.

Hertzberger: “Pardon…ik had dat niet moeten doen.”

Tegen Petra de Koning bevestigt ze “een stomme fout” te hebben gemaakt. En: “Ik heb al veel meer fouten gemaakt, maar ik ga niet zeggen welke.”